ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΙΑΚΑΣ

Τον Νίκο τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια, βοηθό στο σκηνογραφικό εργαστήρι του Βασίλη και αργότερα δικό μου, σε αρκετά έργα στο θέατρο. Είχε τελειώσει τότε τη "Μεγάλη του Γένους Σχολή" του Σταυράκου και ήταν όλο απορίες. Συνέχεια ρωτούσε "ΓΙΑΤΙ"; Γιατί αυτό το χρώμα; Γιατί έτσι η σύνθεση; Γιατί τέτοια ματιέρα; Γιατί αυτό το σκηνικό είναι σωστό ενώ δεν έχει καμμία δυναμική στη σύνθεση του; Και γιατί, γιατί.... 0 Νίκος ρωτούσε και μάθαινε. 'Εγινε σκηνογράφος και το λέω ανεπιφύλακτα "Ουσιαστικά καλός". Και λέω ουσιαστικά, γιατί έχει αυτό το κάτι, που εγώ λέω "ΧΑΡΙΣΜΑ" στη σκηνογραφία : τη σωστή αίσθηση του μεγέθους στη σκηνή. Η σκηνογραφία στο θέατρο είναι ένα παιγνίδι, με όγκους, χρώματα, σχήματα, ματιέρες, φώτα. Παίζοντας σωστά με όλα αυτά, δημιουργείς την θεατρική μαγεία, κάνεις τη φαντασία σου πράξη. Πέρα από ψιμύθια, σκαλίσματα, χρυσώματα και άλλα "φανταχτερά διάφορα" που εντυπωσιάζουν και μπλοφάρουν, το κλειδί στη δημιουργία ενός καλού σκηνικού είναι η πραγμάτωση του μη ρεαλιστικού μεγέθους ενός χώρου, σε αρμονική συνύπαρξη με το δεδομένο μέγεθος της ανθρώπινης φιγούρας -του ηθοποιού- που δρά μέσα σ'αυτόν. Εδώ είναι το χάρισμα. Είναι η άπιαστη αίσθηση των μεγεθών, το ζύγισμα των αναλογιών φιγούρας και όγκων, η ικανότητα να αιχμαλωτίσεις τη σωστή χρωματική κηλίδα στη συνεχώς κινούμενη εικόνα της σκηνής· η ικανότητα να ισορροπείς κάθε στιγμή με τη κίνηση των ηθοποιών, τη χρωματική σύνθεση της σκηνής-κάδρου. Και ο Νίκος Κασαπάκης την έχει. Και κάτι παραπάνω. "Εχει βαθειά γνώση των υλικών. πολύτιμη στη δουλειά μας, που απόκτησε πολύ Γνώση , νέος στο πλευρό ό του Βασίλη Σακκή, σπουδαίου εκτελεστή σκηνικών, που του οφείλουμε πολλά και καποιοι σκηνογράφοι την "όποια" καριέρα τους.

Γιώργος Ζιάκας Σκηνογράφος

καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών

κΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ

0 Νίκος Κασαπάκης ευτύχισε να γεννηθεί στα Χανιά και κουβαλάει στην ψυχή και στην τέχνη του την Κρήτη. Το φως, η Θάλασσα, τα βράχια, οι ασημοπράσινες ελιές, τα χρώματα, που λες και θα εξατμιστούν με τη Λάμψη του ήλιου, οι μυρωδιές απο τα άπειρα κρητικά βοτάνια, τον ακολουθούν και τον εμπνέουν. Το απέριττο και το ουσιώδες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της δουλειάς του, που σε συνδιασμό με τους έξοχους χρωματικούς του συνδιασμούς δημιουργούν ένα άρτιο καλλιτεχνικό έρyο. 0 Νίκος δεν είναι απλώς ένας σημαντικός σκηνογράφος. Η ευαισθησία του, τον οδηγεί να ανακαλύψει το βαθύτερο ψυχισμό των έργων. Ποτέ δεν είναι διακοσμητικός. Οι σκηνογραφίες του συνομιλούν και αναπνέουν μαζί με τον συγγραφέα, τους ηθοποιούς, τον σκηνοθέτη και τους φωτισμούς.
Το σημαντικότερο στον Νίκο είναι το ότι ανήκει στην μεγάλη συντεχνία των μαστόρων του Θεάτρου. Γνωρίζει τέλεια την "μρστορική". Δεν σχεδιάζει απλώς μακέτες σκηνικών. Κατέχει απόλυτα την τεχνική της κατασκευής. Είναι έξοχος ζωγράφος και κατασκευαστής γλυπτών για τις ανάγκες της σκηνογραφίας. Περιφρονημένα υλικά στα χέρια του μεταμορφώνονται σε πολύτιμα αντικείμενα. Πως αλλιώς Θα ήταν ένας εμπνευσμένος δημιουργός; Τον ευχαριστώ γιατί σε πολλές σκηνογραφίες του, ζωντάνεψε και δικές μου σκηνοθεσίες.

Κώστας Τσιάνος

Walter Lassaly

NIKOS KASAPAKIS AND THE WORK OF THE ART DIRECTOR

The art director is the principal collaborator of the director of photography on a movie, second only to the Director. Usually his work be-gins well before that of the Director of Photography, but tight budgets and schedules often prevent the collaboration starting as early as would be desirable in ideal circumstances. During this stage, the art director is often engaged with the Director on location hunting-finding suitable places for the staging of the action. This is vitally important as the wrong choice at this stage can have far-reaching consequences, both for the quality of the movie and the ability to stick to the budget. In the making of "Ta Delfinakia tou Amvrakikou" we were very lucky to have found an almost ideal location on the Amvrakiko Kolpo near the little village of Aliki, just a collection of few houses, many of them abandoned-locally more commonly known, as Koprena. The little pier there provided the ideal setting for the many scenes with the splendid sailing boat Andromeda that plays such a large part in the film and just behind there was a perfect little creek on the edge of which Nikos built the little bamboo but in which so much of the action takes place. Not far away there was a small disused lighthouse, which also features largely in the film. In building sets for a movie outside the studio, the art director has to satisfy a number of criteria, such as ability to withstand the weather, accessibility for the crew and the equipment and flexibility, such as the provision of the moveable walls to allow access for the camera. All these were fully satisfied by Nikos design of the little but and we were all sorry to see it burn down at the end of the film as required by the script. The abilities of the art director are also often taxed by the necessity of adapting local buildings, some-times long disused and little more than ruins, such as the disused warehouse which became the wash-house attached to the home of one of the principal characters in the film, a boy aged 10. Here he works long hours to fabricate the little characters for the Karaghiosi show that features in the film. The art director, of course, also has to provide some of the props, such as these Karaghiosi figures, for in-stance, as well as working closely with the costume designer, if there is one. On many low budget movies such as "Ta Delfinakia" he may even wear both hats as required. Altogether "Ta Delfinakia" is a prime example of the sort of low bud-get movie that is getting harder and harder to make in these difficult times and we were very lucky to have Nikos on our team.

Walter Lassaly, Director of Photography, Oscar-Winner 1965 for "Zorba the Greek"