Η Μέρα Μετά

Δεν ξέρω αν υπάρχει τόπος κάτω απ’ τα πόδια μου όμως θυμάμαι παιδί όταν έσφαζαν μια κότα, το κεφάλι ήταν μακριά και το κορμί τιναζότανε όρθιο, ακέφαλο βημάτιζε και σπασμωδικά κούναγε τα φτερά του. Θυμάμαι την ανατριχιαστική αμηχανία στο αίσθημά μου… Έτσι και τώρα.